Als een waarde in de knel komt
Wat doe je als een waarde in de knel komt? Vandaag had ik een mooi gesprek met iemand die al ver gevorderd is in haar coachtraject. Zij heeft momenteel een situatie op haar werk die niet fijn voelt. Daar heeft ze last van, het voelt als een knoop in haar maag.
Vandaag hebben we met elkaar onderzocht waar die buikpijn vandaan komt en dat blijkt een interessante oorzaak te hebben… Mogelijk overkomt dit jou ook wel eens, zonder dat je het bewust door hebt. Lees je mee?
Wil je ook mijn toekomstige blogs over lekker werken en fijn leven lezen?
Link dan met me, hoef je nooit meer iets te missen.
Als een waarde in de knel komt…
Als een waarde in de knel komt
Deze altijd zonnige dame, laten we haar Susan noemen, heeft sinds iets korter dan een half jaar een nieuwe baan. Zij is hier tussen de eerste en tweede coronagolf gestart. Dat maakt dat ze nog wel een beetje op kantoor heeft gezeten, maar voornamelijk ook veel zelfstandig vanuit huis aan het werk is.
Bij aanvang van de nieuwe baan was zij super enthousiast over de stap die zij ging maken. Inmiddels is het niet alleen maar rozengeur en manenschijn…
De lat ligt hoog
In eerste instantie dachten wij beiden dat het lag aan de hoge verwachtingen die zij heeft naar zichzelf. Haar welbekende lat ligt hoog. Het stoort Susan dat zij nog niet zelfstandig al haar werkzaamheden kan uitvoeren en dat zij haar weg nog moet vinden in het werk.
Vaak moet ze een beroep doen op collega’s die voor haar gevoel allemaal druk zijn. Ze wil het dan liever zelf uitvinden in plaats van elke keer hulp te moeten vragen. Heel nobel en heel gebruikelijk. Nieuw binnenkomen bij een organisatie brengt vaak ongemak met zich mee. De eerste paar maanden moet je zoveel vragen en ontdekken, terwijl je bij je vorige werkgever juist de collega was aan wie iedereen iets vroeg.
Dat is een vervelend gevoel en vraagt een tijdelijke aanpassing van je verwachtingen. Je moet zoals gezegd “even” door de zure appel heen. Tot zover zaten we helemaal op 1 lijn, Susan begreep in een eerder gesprek zelf ook dat het waarschijnlijk die welbekende verwachtingen weer waren en ging aan de slag die te tackelen.
Daar had ze inmiddels voldoende tools voor in haar tas gekregen tijdens ons traject, zoals het kiezen van een andere gedachte volgens het 5 G schema en het boven 0 reageren naar zichzelf (zelfcompassie) op de momenten dat ze het moeilijk heeft. Ook zou ze haar onzekerheden uitspreken en toetsen of haar verwachtingen in lijn liggen met de verwachtingen van haar organisatie.
Toch moeilijk
Vandaag spreken we elkaar weer en tijdens dit gesprek geeft Susan aan dat het toch moeilijker blijkt dan gedacht. Haar leidinggevende is heel tevreden over haar presteren, maar zij blijft rondlopen met een knagend gevoel van ongemak.
Rationeel kan ze tegen zichzelf zeggen dat het tijd nodig heeft, dat ze niet zoveel van zichzelf moet verwachten, maar qua gevoel maakte dit nog niet echt verschil. Ze blijft op dagen last hebben van de knoop in haar maag. Inmiddels is ze zelf zo ver dat ze gaat twijfelen of dit wel de baan voor haar is. Moet ze niet gewoon stoppen en iets anders gaan zoeken?
Die vraag hebben we even geparkeerd en we zijn naar haar kernwaarden gaan kijken. Deze kernwaarden hadden we eerder in het traject gedefinieerd en, zoals jullie als frequent lezer van mijn blog inmiddels weten, die waarden zijn van enorm belang.
Schurende waarden
Als het schuurt op je kernwaarden kun je daar namelijk enorm last van hebben. Ik heb hier zoveel voorbeelden van dat ik er misschien wel een boek over zou kunnen schrijven.
Een van Susans kernwaarden is Vrede. Voor haar staat dat onder andere voor de manier dat zij met anderen om wil gaan. Zij is van de harmonie. Zij zoekt naar oplossingen die voor iedereen goed zijn. De organisatie waar Susan is komen werken, maakt op dit moment een minder harmonieuze indruk op haar.
In haar functie voelt zij vaak de druk om een hardere rol aan te nemen dan haar van nature past. Haar collega’s vertellen haar dat zij gewoon nog even moet wennen en dat zij vanzelf wel verhard. Maar diep van binnen voelt Susan dat dit helemaal niet is wat zij wil.
Door hier met mij over te praten komt Susan erachter waar het echt knelt. Het zijn niet haar hoge verwachtingen waar ze last van heeft, het knelt op een van haar waarden. Op haar waarde vrede waar zij juist heel trots op is, en terecht!
Kijken naar collega’s
Ik heb haar gevraagd of er binnen haar team collega’s zijn bij wie ze haar waarden herkent. Collega’s die ook meer vanuit empathie tegen het werk aankijken. Ze denkt er eentje te kunnen noemen.
De opdracht voor de komende tijd is dat zij gaat ontdekken wat dit inzicht voor haar betekent. Klopt het dat het hier wringt? In welke situaties gebeurt dat dan?
Ze gaat in gesprek met die ene collega en haar vragen hoe zij ertegen aan kijkt. Delen zij dezelfde mening. Als er namelijk ruimte is om meer empathie, harmonie en vrede in het werk toe te passen dan zou deze baan alsnog heel goed kunnen passen. Dan zou Susan een lichtend voorbeeld voor haar collega’s kunnen zijn en kunnen laten zien hoe het ook kan.
Toch gewoon cultuur?
Het kan echter ook zo zijn dat dat harde gewoon de cultuur is van het bedrijf. En dan kun je alsnog proberen daar verandering in te brengen, zeker. Maar je wilt er ook voor waken dat je gaandeweg niet kwijtraakt wat jou juist jou maakt. Wat jou juist zo’n warm en fijn mens
maakt.
Een mooi voorbeeld hoe een startsituatie, buikpijn van mijn werk, meerdere oorzaken hebben. En het is goed om duidelijk te krijgen waar je nou echt last van hebt. Waren het zoals in eerste instantie gedacht echt haar hoge verwachtingen, dan was er geen reden om te twijfelen aan de passendheid van haar werk. Dan heeft het gewoon nog even tijd nodig.
Maar tot bloei komen in werk wat echt mismatcht met je waarden is een stuk lastiger, eerlijk gezegd onmogelijk. En dat zeg ik niet snel.
Waar zit de ruimte?
Voor Susan is het zaak te gaan onderzoeken waar de ruimte zit. Om erachter te komen of zij haar waarden voldoende tot uiting kan brengen in haar werk. Ik hoop van harte dat er ruimte voor is, ook juist voor haar werkgever, en dat zij haar collega’s mee kan nemen in haar fijne manier van omgaan met mensen.
En zo niet… dan zullen er legio werkgevers zijn die met open armen wachten op een collega als Susan.
Wil je ook mijn toekomstige blogs over lekker werken en fijn leven lezen?
Link dan met me, hoef je nooit meer iets te missen.
